Kaapstad

Sinds enkele dagen zijn we terug van vakantie. We trokken eerst naar Mossel Bay, waar Evy haar frank viel bij het zien van al die mossels. Dan Vleesbaai om een beetje te gaan sandboarden. Als er met de poep op een bord moet gezeten worden, ben ik de snelste. Het officiele race'ke werd makelijk gewonnen. Als er echter echt moet gesandboard worden, is het duidelijk dat mijn techniek sterk moet onderdoen voor die van Evy (zie foto). Laat het duidelijk zijn dat dit niet aan intrinsiek talent ligt, gewoon aan het feit dat mijn benen te lang zijn. Cape Agulhas kon niet ontbreken op de reis. Dit is het zuidelijkste punt van Afrika, waar de Altantische en de Indische oceaan elkaar ontmoeten. Dan Hermanus, waar we zijn gaan "cage diven" met witte haaien. Het zijn uiteraard niet echt troeteldieren, maar films zoals Jaws schetsen een volledig verkeerd beeld. Evy had zelfs meer schrik van de dode halve loktonijn, dan van een levende witte haai. We hadden er een tiental verschillende gezien, maar Evy kreeg er maar niet genoeg van. Een fluks welgemikt kotske trok echter veel kleinere en minder spectaculaire vissoorten aan.

Genoeg kust, op naar de wijnstreek! De wijntram was spijtig genoeg al volgeboekt, maar dat gaf ons nieuwe inzichten: veel wijn, weinig eten, en heel veel zon zijn geen goede combinatie.

Dan Kaapstad. Zo een beetje het Las Vegas van Zuid-Afrika. Niet dat er daar veel gegokt wordt of zo; Iedereen die weet dat ge naar Kaapstad gaat, is er rotsvast van overtuigd dat ge het daar geweldig gaat vinden. Nuja, Kaapstad op zich is gewoon een westerse stad, niks speciaal. Het is de natuur er rond die het hem doet. De eerste dag klefferden we de tafelberg op, zo'n 1000 m stijgen. Spijtig genoeg is er ook een kabelbaan naar toe, waardoor het daar boven wordt platgelopen door de toeristen. De pot verwijt de ketel… De dag erna bleven we in Kaapstad zelf, voor mij het laagtepunt van de reis. Vooral "waterfront", wat zowat de place to be is voor platte commerce en kapitalisme. Wat me dan weer wel kon bekoren was de Orval en donkere Westmalle in het Belgische restaurant Den Anker. Nee, het Kaapse schiereiland was duizend keer beter: schitterende kustwegen, zalige stranden, pinguins, en Kaap de Goede Hoop.

Dan zat het er weer bijna op. Eerst een hele dag rijden, met de gebruikele omwegen om de saaie wegen te vermijden. Onderweg: Ronnies sex shop. De Ronnie wou iets van een 20 jaren geleden een winkeltje in de middle of nowhere openen op route 62. Na wat restauratiewerken en een likje verf (Ronnies shop), hadden zijn vrienden er niet beter op gevonden dat er 's nachts "sex" te gaan bij schilderen. Ondertussen is de sex shop uitgegroeid tot het populairste café van Zuid-Afrika. Maar laat ons duidelijk zijn: het is geen sex shop. Daarna een overnachting en ochtendlijke game drive in het Karoo national park. Daar waren we getuige van een struisvogelkip met een twintigtal kuikens.

Ondertussen zijn we weer terug. We hangen weer vol George-kwijl, Evy haar voeten stinken weer van de lange Pelonomi-wachten, en ik probeer me in te leven als dr. Saerens.