Braaitijd

Voor wie het nog niet moest weten: Zuid-Afrikanen zijn bbq-fanaten en vrijwel alles wat beweegt komt op de braai terecht. Dus na 7 weken op Zuid-Afrikaanse bodem en het zien van zo’n 700 braai-toestellen overal waar je maar kan bedenken, besloten we dat het hoog tijd werd voor onze eigen braai. Zalig met de Bloemse barometer boven de 30 °C, onze vlees-vrije boerwors, gesmolten Camembert en een heerlijk flesje Pinotage! In het huisje waar we verblijven, staan 2 braaiers. Dus in navolging van de sampioensop, willen we jullie bij deze ook dé braai-techniek meegeven:
1. Plaas 2-3 vuuraanstekers en 10 vuurvreterkole in de middel van jou braaier.
2. Steek die vuuraanstekers aan en laat hulle 2-3 minute lank brand.
3. Stapel soveel kole as wat jy nodig het opmekaar om ’n piramide te vorm.
4. Terwyl jou vuur op dreef kom, gesels met familie en vriende, geniet ’n drankie, berei jou legendariese bykosse voor, of hou die wedstryd op TV dop – jy het 45-60 minute om te doen wat jy wil!
5. Om te bepaal of jou braaivuur gereed is hou jou hand omtrent 10 cm bokant die gloeiende brikette en tel tot 10 – as jy jou hand voor die tyd moet terugtrek, is die kole nog te warm.
6. Voordat jy die rooster op die braaier plaas, sprei die kole liggies uit, sodat die hitte eweredig versprei en jy jou braaiwerk kan doen soos jy daarvan hou. Wees versigtig: gebruik ’n lang braaitang!
7. Sorg dat die rooster deeglik warm is, en begin braai.
8. GENIET DIE BRAAI!

Als geregistreerde Zuid-Afrikaanse doktoor, kan ik nu eindelijk ook mijn werkvisum aanvragen... die einde is in sig, sowaar! En daarvoor onderga ik morgen een lange terugrit naar België. Reden: Bart zijn ervaring met home affairs en mijn anderhalf jaar gesukkel om hier geregistreerd te worden, doet me toch wat twijfelen aan de administratieve capaciteiten. TIA = This Is Africa! De Belgische ambassade belooft me op 1 week tijd het werkvisum, en daar heb ik nu toch net iets meer vertrouwen in. Vanaf december ben ik ook ingepland als assistent in Pelonomi Hospital, een gedachte die me na de afgelopen weken inloop-periode toch een lichte tachycardie bezorgt. Maar één ding is zeker: het wordt een enorm rijke ervaring! Om idee te geven, volgt een korte beschrijving van het gamma aan pathologie van de wacht die ik afgelopen donderdag meeliep (vooral voor de collega’s dan J). Van 18 ’s avonds tot 10u ’s morgens achtereenvolgens: om op te warmen een aantal keizersnitte (diegene met ‘lekker’ baie verklevings), een complete mola zwangerschap met baarmoeder van 20 weken (scary!), een acute buik voor pelvic inflammatory disease (bij laparotomie een frozen pelvis vanuit de boekskes met een spontane perforatie van een ver necrotische baarmoeder mét vermoeden van chronische ectopische zwangerschap, waarvoor een hysterectomie), nog een aantal preterme arbeiden en gebroken vlieskes tussendoor, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap met geruptureerde tuba in shock waarvoor OK, snel een keizersnitte voor een navelstreng prolaps, en om af te sluiten de diagnose van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in de Douglas van zo’n 13 weken! JEEJ, niet normaal! En mijn voeten smeekten om een massageke! Dat is dus ook de reden waarom ik volgehouden heb met het anderhalve jaar paperassengedoe, en ook de reden voor de tachycardie. Gelukkig zijn we steeds met 2 van wacht. En (best) gelukkig heb ik ook de tijd gekregen even in te lopen, en wat bij te studeren... mijn bijbels voor het komende jaar: Clinical Obstetrics, a South African perspective van Prof Cronjé, en Clinical Gynaecology van Prof Kruger. Een van de belangrijkste topics waar ik me ondertussen wat in verdiept heb is uiteraard HIV en de PMTCT (Prevention-of-Mother-to-Child-Transmission). Zo’n 40% van de maternele sterften is te wijten aan AIDS. In 2006 testte zowat 29% van de zwangere vrouwen in Zuid-Afrika positief voor HIV! Dus ik ben stilletjesaan vertrouwt aan het geraken met de antiretroveriale geneesmiddelen en de flowcharts voor behandeling en voorkomen van dit smerig beestje.

Tijd om in te pakken en uitvoerig voor een weekje afscheid te nemen van mijn tederbeminde wederhelft...