Dit is het dan, het zit er op...

Ik zit hier te wachten in de luchthaven van Roanoke. Ne mens kan nen hoop bucht verzamelen op 5 maand. Beide valiezen te zwaar, maar de vriendelijke madam had grote spleten tussen haar vingers.

Er zit een vreemd gevoel in mijn maag. Mogelijk van de buitensporige hoeveelheid bier die ik heb verzet op mijn afscheidsdrink gisteren. Mogelijk omdat niet echt aangenaam is om afscheid te nemen van een hoop leuke mensen (en een hond), waarvan ik de meeste waarschijnlijk nooit meer ga terugzien.

Plan A was om vorig weekend mijn valiezen te maken om te kijken wat ik misschien moest achterlaten in Blacksburg. De week was redelijk hectisch, waardoor het plan K is geworden; Om 4u ’s nachts onder de invloed van ethanol alles in de valies duwen. Dat paste dan weer netjes in een ander plan: bijna niet slapen om dan goed te kunnen slapen op het vliegtuig. Mijn laatste terugreis van Amerika had mijn biologische redelijk naar de knoppen geholpen, met verschillende in-slaap-val accidenten tot gevolg. Doe het me maar eens na om in den Delhaize aan de kassa in slaap te vallen. Ik moet fris zijn om meteen weer in mijn overdrukke Belgische leventje te vliegen.

Hectische week... Zo eentje waarin je alle dingen probeert te doen die je nog niet gedaan hebt en toch gedaan zou moeten hebben.
Het laatste weekend was schitterend. Om te beginnen was het weer prachtig. Enkele weken gelden is het weer omgeslagen van altijd vriezen en twee meter sneeuw naar altijd zon en 20 graden, 25 zelfs de laatste dagen. In alle cafés in Blacksburg was er live muziek. Op zaterdag ben ik naar een baseball-matchke gaan zien en daarna was er een kleine chill-sessie met de dames: rode wijn en fotoshoot. Zondag hebben we zelf wat muziek gemaakt, gecomponeerd zelfs (het is een catchy aireke geworden met D en F sharp, met nen overgang naar B sharp in het refrein). En op zondag was er ook de “Bart’s goodbye get together brunch”. Het was om 14u, maar Marie-Belle wou het per sé tot een brunch dopen.

Pfff, al dat gereisverslag maakt mijn stemming niet echt minder melig. Salu, tot in België!